Han Evers schrijft op sociale media dat er sinds lange tijd een regionaal orkest in slaagt om meer dan 900 bezoekers naar het Steenwijker theater De Meenthe te lokken. Bijna twintig jaar na het laatste ‘spektakel’ van Crescendo Steenwijk, krijgt VCE Westerveld het voor elkaar met hun Top2000-concert. Wellicht dat de cultuurpaus later nog wel de kosten van een dakdekker op de vereniging moet verhalen, want de orkestleden spelen bij tijd en wijle het dak eraf.

Tekst: Tim de Vries / Steenwijker Courant
Foto: Sieb van der Laan

De plaatselijke, dan wel regionale fanfare, harmonie of muziekvereniging krijgt het de laatste jaren steeds moeilijker. Ledenaantallen zijn vaak tanende, wat ook geldt voor bezoekersaantallen voor concerten en dit alles maakt dat er al verscheidene verenigingen zijn verdwenen. Vogido uit Wapse, Concordia (Frederiksoord) en Excelsior (Wapserveen) kenden de problemen maar al te goed toen ze in 2013 officieel samen verdergingen als VCE Westerveld. Met als resultaat dat ze op 14 en 15 december 2024 bijna duizend man naar een theater lokken. Of er nog leven zit in het regionale orkest, vraagt u zich af?

Bak energie

De opening van het Top2000-concert, traditie sinds 2017, is net een goede wielerwedstrijd met de ene splijtende demarrage na de andere. Het begint de eerste minuten nog vrij rustig, met slechts twee gitaristen die The House Of The Rising Sun brengen, maar de hoeveelheid stoelen die op het podium klaarstaan verraadt al dat het daar niet bij gaat blijven. Als de leden van VCE Westerveld het podium betreden, komt de trein op gang.

Het boemeltje verandert in een hogesnelheidstrein die niet meer te stoppen lijkt. Het tempo wordt opgeschroefd, de duimschroeven worden aangedraaid, de stoelriemen gaan vast en alles en iedereen op het podium begint te hengsten op de instrumenten. In de Status Quo-klassieker Whatever You Want – tevens de titel van het concert – komt dat het beste samen. Steigerende trombones, knallende hoorns en ga zo maar door; wat een bak energie. En het klinkt nog alleraardigst ook.

Wervelend spektakel

De energievoorraden klotsen uit de hard werkende bandleden, dus gigantisch lang kan het niet duren, maar de opening is ontegenzeggelijk een wervelend spektakel, mogelijk zelfs het absolute hoogtepunt van de voorstelling. Diverse keren wordt gedacht: nu zal het wel even tijd worden voor een praatje tussen de plaatjes, maar wordt na twee seconden applaus direct de volgende ingestart. Het hoge tempo houdt geen stand, op gegeven moment moet iedereen op het podium uitpuffen, maar het is prijzenswaardig dat ze het een flinke tijd volhouden.

Met de complimenten van de Firma Kniesoor dan toch een puntje van opbouwende kritiek. Met Jolien Damsma, Sigrid Hof en haar hele Hartkoor, de gitaristen en op het einde zelfs nog een drumband op het podium is het aantal gasten misschien net wat van het goede te veel. ‘Enkel’ Damsma – het beste uit Vledderveen sinds Elly en Rikkert – en de gitaristen op het podium had in dit concert ook meer dan genoeg geweest. Immers: prikkels zat. Maar bovenal: houd die energie vast, dan zullen de regionale orkesten nog lang bestaansrecht hebben.